موسسه حقوقی بین المللی پرگاس پارس

مقایسه سیستم بهداشت و درمان استرالیا و کانادا با بیان مزایا و مشکلات هر یک و تفاوت های آن ها در این مطلب به خوبی شفاف سازی شده است.

کانادا یک سیستم پرداخت تکی دارد. دولت هر استان به‌عنوان بیمه‌گر طرح سلامت در آن استان عمل می‌کند و بیمه‌گرهای خصوصی خدمات درمانی را که تحت پوشش طرح بیمه دولتی است، ارائه نمی‌کنند. بیمه خصوصی برای پوشش هزینه‌های پزشکی از قبیل داروها، مراقبت‌های خانگی، هزینه‌های دندانپزشکی که مشمول بیمه دولتی نیست ارائه می شود. بیمه دولتی در کانادا توسط هر استان یا منطقه برای ساکنان آن استان یا منطقه پرداخت می شود . تمام افراد مقیم یا شهروند کانادا یا افراد خارجی که دارای اقامت دائم هستند باید تحت پوشش بیمه در کانادا قرار بگیرند. استان ها می توانند برای بیمه درمانی در کانادا حق بیمه دریافت کنند، اما اکثر آنها این کار را انجام نمی دهند. استان‌هایی که حق بیمه دریافت می‌کنند، حتی در صورت عدم پرداخت حق بیمه، باز هم باید پوشش بیمه‌ای ارائه دهند، اما می‌توانند با افزودن هزینه حق بیمه به مالیات بر درآمد خود، اقدام به دریافت حق بیمه از بیمه شوندگان نمایند. در مقابل استرالیا یک سیستم پرداخت چندگانه دارد که هم بیمه دولتی (Medicare) و بیمه خصوصی ارائه می کند. مدیکر یک طرح ملی است که از طریق مالیات تامین می شود. افرادی که درآمدشان بالاتر از حد معینی است، تشویق می‌شوند تا از طریق پرداخت هزینه مالیات به شرطی که بیمه خصوصی نداشته باشند از بیمه خصوصی بهره مند شوند.

سیستم کانادا تمام خدمات تحت پوشش را بدون کسر یا پرداخت مشترک بر اساس جدول هزینه هایی که انجمن های پزشکی استان ها با طرح سلامت استان خود مذاکره می کنند پوشش می دهد.

سیستم استرالیا معمولاً 100٪ هزینه های پزشکی را پوشش نمی دهد. اگر ارائه کنندگان بیمه، ویزیت رایگان را انتخاب کند دولت استرالیا می تواند آن را پرداخت کند. در غیر این صورت بیمار ملزم به پرداخت مابه التفاوت است.

در کانادا، دولت بیمه درمانی را تامین می کند و بخش خصوصی خدمات زیادی را ارائه می دهد و بیمه در سطح استان اجرا می شود. بسیاری از کانادایی ها از طریق شغل خود به بیمه خصوصی تکمیلی دسترسی دارند تا از پس هزینه داروهای تجویزی، دندانپزشکان و بینایی سنجی بربیایند. در نهایت، دولت حدود 70 درصد از هزینه های مراقبت های بهداشتی را پرداخت می کند. کانادا بیش از 10 درصد از تولید ناخالص داخلی را خرج سیستم بهداشت و درمان می کنند. استرالیا خدمات رایگان بستری را در بیمارستان های دولتی، دسترسی به اکثر خدمات پزشکی و داروهای تجویزی ارائه می دهد. همچنین بیمه درمانی خصوصی داوطلبانه وجود دارد که به بیمارستان های خصوصی و برخی از خدماتی که سیستم دولتی پوشش نمی دهد ارائه می نماید.

دولت حداقل 85 درصد از خدمات سرپایی و 75 درصد از برنامه هزینه های پزشکی را برای بیماران خصوصی که از بیمارستان های دولتی استفاده می کنند، پرداخت می کند. بیماران باید برای خدماتی که شامل پوشش بیمه نمی شود از جیب خود بپردازند. اکثر پزشکان خوداشتغال هستند که صورت گروهی کار می کنند و حق الزحمه دریافت می کنند.همچنین، بیش از نیمی از بیمارستان های استرالیا دولتی است.

در سال 2013، 12.6 میلیون استرالیایی تحت پوشش نوعی بیمه درمانی خصوصی قرار گرفتند که از 34 شرکت بیمه درمانی خصوصی (هشت شرکت انتفاعی و 26 شرکت غیرانتفاعی) خریداری شده بود. قابل ذکر است که دو شرکت بزرگ بیمه انتفاعی (Medibank Private و BUPA) حدود 53.8 درصد از بازار را در سال 2012 به خود اختصاص دادند.

مراقبت های بیمارستانی در استرالیا توسط 753 بیمارستان دولتی، 115 بیمارستان غیرانتفاعی خصوصی و 477 بیمارستان خصوصی غیرانتفاعی ارائه می شود. در حالی که خدمات قابل دسترس عموماً از طریق بیمارستان‌های دولتی ارائه می‌شوند، دولت‌ها نیز برای ارائه مراقبت‌های دولتی با بیمارستان‌های خصوصی قرارداد می‌بندند.

مؤسسه بهداشت و رفاه استرالیا (AIHW) محاسبه کرده است که هزینه تمام مراقبت های بهداشتی در استرالیا در سال های 2015-2016 بالغ بر 170.4 میلیارد دلار یا 10.3 درصد از تولید ناخالص داخلی (GDP) بوده است. این هزینه حدود 6671 دلار به ازای هر نفر پرداخت می شود.

مردم استرالیا حدود 29.4 میلیارد دلار در خرید خدمات بهداشتی یا 17.3 درصد از کل هزینه های سلامت مشارکت داشتند. در سال 16-2015، 68 درصد از این هزینه ها مربوط به مراقبت های بهداشتی اولیه بود.

در مقایسه با سایر کشورها از جمله کانادا، استرالیا در طیف وسیعی از شاخص های مهم سلامت عملکرد قوی دارد.

استرالیا یکی از بالاترین امید به زندگی را در بین کشورهای دیگر جهان دارد. بر اساس AIHW، استرالیا با امید به زندگی 82.5 سال در سال 2015، در بین کشورهای OECD رتبه پنجم را به خود اختصاص داد.

در سال‌های 2014–2015، بیش از نیمی (56.2 درصد) استرالیایی‌های 15 ساله و بالاتر، سلامت خود را عالی یا بسیار خوب ارزیابی کردند. 28.9 درصد دیگر سلامت خود را خوب ارزیابی کردند. در حالی که 14.8 درصد سلامت خود را عادلانه یا ضعیف می دانستند (اداره آمار استرالیا).

نسبت مرگ و میر افراد در با مواجه با سرطان در استرالیا 0.3 می باشد که نشان می‌دهد افراد بیشتری در استرالیا از سرطان نجات پیدا کرده اند.

شما همچنین می توانید برای تحصیل در استرالیا و تحصیل در کانادا اقدام نمایید.

موسسه مهاجرتی بین المللی پرگاس پارس با همکاری وکلای مجرب آماده ارایه مشاوره در خصوص انواع ویزای کار و اقامت کاری متخصصان مشاغل مختلف از جمله متخصصان رشته های کادر درمانی در کلیه کشورهای دنیا می باشد. برای اطلاعات بیشتر با شماره زیر تماس حاصل فرموده یا فرم مشاوره را پر نمایید:

021-88662180